De vraag of je van dieren kunt houden en ze tegelijkertijd kunt opeten, roept interessante overwegingen op over de complexe relatie tussen mens en dier. Het lijkt op het eerste gezicht tegenstrijdig om genegenheid te koesteren voor dieren en tegelijkertijd de keuze te maken om ze te consumeren. Toch zijn er mensen die deze gedachte serieus nemen en oprecht menen wat ze zeggen.
De band met dieren
Mensen hebben een diepgewortelde genegenheid voor dieren. Ze nemen huisdieren in huis, zorgen voor hen, beschouwen hen als volwaardige familieleden en ervaren intense droefheid wanneer hun geliefde huisdieren overlijden of iets naars overkomt. Ook boerderijdieren kunnen een speciale plek in het hart van mensen innemen.
Een bezoek aan een kinderboerderij brengt vreugde, waarbij men graag een schaap aait of een biggetje ziet ravotten in de modder. Het simpelweg observeren van koeien die vredig in de wei grazen, geeft mensen een warm gevoel van verbondenheid.
Empathie en de disconnectie
Deze reacties lijken heel logisch te zijn. Juist vanwege ons vermogen tot empathie zijn we in staat om ons in te leven in de ervaringen van dieren. We kunnen ons voorstellen hoe het voelt om in de rij te staan, wachtend op het moment van de dood, zonder enige ontsnappingsmogelijkheid. Het is begrijpelijk dat dit als beangstigend en verontrustend wordt ervaren.
In onze samenleving zouden mensen die genoegen beleven aan dergelijke beelden als psychopathisch worden bestempeld, terwijl diezelfde samenleving ons echter vaak wil doen geloven dat het normaal is wat er met dieren gebeurt.
De vraag die rijst is: waar gaat het mis? Het vermijden van slachtbeelden wijst er eigenlijk op dat men het afkeurt, maar tegelijkertijd betaalt men anderen om namens hen deze handelingen uit te voeren. Hoe is deze tegenstrijdigheid te verklaren?
Ambivalentie ten aanzien van dierenleed
Hoewel de meeste mensen afkeer voelen tegenover dierenleed, hebben ze de neiging om gruwelijke beelden in slachthuizen te vermijden.
Het zien van deze beelden is ongemakkelijk en roept negatieve emoties op. Zelfs als sommige individuen in staat zouden zijn om een dier te doden, zouden ze dit op een humane en snelle manier willen doen, om het lijden tot een minimum te beperken.
Er zijn zelfs mensen die tijdens het consumeren van vlees bewust de gedachten over de oorsprong van hun voedsel vermijden.
In de video "Vlees, megastallen en bio-industrie" worden de ethische en milieuaspecten van vleesproductie onder de loep genomen. Door middel van een straatinterview
Vlees, megastallen en bio-industrie
uit de reacties van de geïnterviewden wordt duidelijk dat er sprake is van een dubbele standaard en een duidelijke disconnectie tussen wat er in de vleesindustrie gebeurt en hoe mensen hun relatie met dieren ervaren.
Terwijl velen van hen zichzelf beschouwen als dierenvrienden en bezorgd zijn over het welzijn van dieren, erkennen ze tegelijkertijd niet altijd de realiteit van de vleesindustrie.
De disconnectie wordt zichtbaar wanneer geïnterviewden benadrukken dat ze van dieren houden, maar tegelijkertijd geen moeite hebben met het consumeren van vlees
Culturele en industriële invloeden
Onze cultuur en de industriële sector hebben vanaf jonge leeftijd ingeprent dat het consumeren van vlees noodzakelijk, natuurlijk en normaal is. Bovendien bepaalt onze cultuur welke dieren wel en niet als voedsel worden beschouwd.
We leren dat varkens, koeien, schapen en kippen geen individuen zijn, maar slechts onderdeel van een grotere groep waarin ze als gelijkwaardig worden beschouwd. Dit maakt het gemakkelijker om hun welzijn opzij te zetten met uitspraken als: "Het zijn maar varkens." Terwijl we tegelijkertijd wel erkennen dat huisdieren individuen zijn, realiseren we ons vaak niet dat varkens vergelijkbare bewustzijnsniveaus hebben en zelfs intelligenter zijn dan katten of honden.
Het is pas wanneer we deze inzichten verwerven dat we de afstand zien die ontstaat tussen onze oorspronkelijke gevoelens voor dieren en de keuzes die we maken. Als we eenmaal losgekoppeld zijn van deze authentieke gevoelens, kunnen we deelnemen aan iets waar we in eerste instantie mogelijk niet achter staan.
Een nieuw perspectief
We weten allemaal dat dieren pijn kunnen ervaren, kunnen lijden en een sterk verlangen hebben om te leven. We begrijpen wat er mis is, maar toch maken we vaak de connectie niet. Zelfs de grootste dierenvrienden eten dieren. Collectief zijn we verblind en geconditioneerd, zonder ons hiervan volledig bewust te zijn.
Desalniettemin erkennen velen van ons dat het idee om huisdieren te consumeren vreemd is. Het besef dat we het ene dier eten en het andere dier knuffelen, wordt "carnisme" genoemd, maar dit patroon kan doorbroken worden. Dat is wat veganisten doen: ze kiezen ervoor om deze connectie een kans te geven en op een andere manier met dieren om te gaan.
Reactie plaatsen
Reacties